ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل پایداری تأمین و تقاضا مبتنی بر بیلان آب، حرکت بسوی تدوین یک شاخص ترکیبی (مطالعه موردی: حوضه آبریز اهرچای)
برنامهریزی برای سیستمهای آبی در جهت آمادگی برای توسعه، نیازمند مطالعات آتی به جهت تخمین سطوح پایداری برای تقاضا میباشد. از این رو در این مطالعه، از سه روش جهت تخمین سطوح پایداری برای تأمین و تقاضای آب در یک مطالعه موردی در حوضه آبریز اهرچای در ناحیه شمال شرقی ایران استفاده شده است. در روش اول، جریانات داخلی و منشاء و استفادههای نهایی از کل منابع برای هر زیر سیستم تخمین زده شده است و در نهایت با کمک روش ورودی-خروجی بیلان، شاخص استفاده پایدار از منابع آب محاسبه شده است. در روش دوم از یک مدل شبیهسازی، برای تخمین اطمینانپذیری، برگشتپذیری و آسیبپذیری حوضهی آبریز جهت محاسبهی شاخص پایداری استفاده شده است. در روش سوم نیز جهت ارزیابی نحوه حرکت به سمت توسعه پایدار، شاخص ارزیابی توسعه پایدار محاسبه شده است. پارامترهای مدنظر در این شاخص، شاخص بهرهوری، اختلاف بین عرضه و تقاضا، درصد نیاز تأمین شده و یک شاخص جهت ارزیابی کاهش حجم ذخیره آبخوان است. در نهایت این روشها باهم مقایسه شده و یک شاخص ترکیبی شامل شاخصهای مذکور توسعه داده شد. این شاخص میتواند جهت ارزیابی و بهبود وضعیت پایداری تأمین و تقاضای آب تحت سناریوهای مختلف مدیریتی مورد استفاده قرار گیرد.
https://www.iwrr.ir/article_42244_b7d4bd1f5671327340cefeac45f47a84.pdf
2017-02-19
1
11
سطوح پایداری
پایداری منابع و مصارف آب
آب قابل برنامهریزی
شاخص ترکیبی
محمد
کارآموز
karamouz@ut.ac.ir
1
استاد /دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
پانیذ
محمدپور
p.mohamadpour93@ut.ac.ir
2
دانشجوی کارشناسی ارشد /مهندسی عمران- مدیریت منابع آب، دانشگاه تهران، تهران، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
راهکار برون رفت از بحران آب در حوضه آبریز زاینده رود: مدیریت توامان تامین و مصرف آب
ایجاد ناپایداری در رودخانه زاینده رود و افت شدید در منابع آب زیرزمینی به ویژه در طی دهه اخیر باعث ایجاد دغدغه های جدی برای مردم و مدیران آب در سطح استانی و ملی شده است. لذا بررسی علل و عوامل ایجاد این بحران از یکطرف و چگونگی ایجاد جریان پایدار در رودخانه زاینده رود و جلوگیری از افت منابع آب زیرزمینی موضوعاتی است که در کلیه سطوح تصمیم گیری و تصمیم سازی ملی و منطقه ای و حتی بین عموم آحاد مردم مطرح می باشد. در این مقاله ضمن بررسی تغییرات منابع و مصارف آب در مقیاس این حوضه آبریز، به عنوان واحد مدیریت یکپارچه منابع آب، به ارائه راهکارهای مدیریتی و سازه ای در جهت مدیریت پایدار حوضه زاینده رود و به ویژه ایجاد جریان پایدار در رودخانه زاینده رود پرداخته شده است. این راهکارها از دیدگاه دیگری مشتمل بر مدیریت تامین و نیز مصرف آب می باشد که بخشی از آنها در حیطه عملکرد محلی و حوضه ای و بخشهای دیگر ملی است. بدین منظور اولویت بندی مدیریت مصرف آب در بخش های مختلف شرب، کشاورزی و صنعت ارائه شده است. در مجموع براساس مطالب ارائه شده می توان به ایجاد پایداری در حوضه و نیز وجود جریان پایدار در رودخانه زاینده رود از زردکوه تا گاوخونی، منوط به جلوگیری از بارگذاری های جدید و همزمان اعمال مدیریت توامان تامین و مصرف آب امیدوار بود. لذا انتقال آب به این حوضه در وضعیت موجود شرط لازم و مدیریت مصرف شرط کافی در این زمینه خواهد بود.
https://www.iwrr.ir/article_42120_f028bd34f6aa1843ab3e9e9b2c536a53.pdf
2017-02-19
12
22
توسعه پایدار
زاینده رود
مدیریت مصرف
مدیریت یکپارچه
مدیریت تامین
حمیدرضا
صفوی
hasafavi@cc.iut.ac.ir
1
دانشیار /دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان. ایران.
LEAD_AUTHOR
مهدی
راست قلم
m.rastghalam@cv.iut.ac.ir
2
دانش آموخته کارشناسی ارشد عمران/ مدیریت منابع آب، دانشکده مهندسی عمران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل وضعیت کیفیت منابع آب ایران (دوره 1383 تا 1393)
بررسی روندهای گذشته و پیشبینیهای آتی نشاندهنده وضعیت نامطلوب کیفیت منابع آب کشور در سالهای آتی خواهد بود. با توجه به همگن نبودن توزیع جمعیت در کشور، میزان تولید پساب در استانها و حوضههای آبریز کشور نیز یکنواخت نیست و در مناطق دارای تمرکز جمعیت و صنعت، تنش بیشتری به محیطزیست بهخصوص منابع آب وارد خواهد شد. بر اساس برنامههای موجود استفاده از پساب در این زمینه در سالهای آتی رشد شدیدی خواهد داشت. این موضوع اگرچه از نظر کمیت آب قابلقبول است ولی با توجه به فرایندهای تصفیه موجود، پسابهای حاصل میتواند مشکلات بهداشتی و محیطزیستی پیشبینینشدهای در پی داشته باشد. با توجه به نمونههای ذکرشده، در صورت ادامه روند موجود، قطعاً چشمانداز روشن و قابل قبولی در زمینه کیفیت آب کشور وجود نخواهد داشت. در این مقاله، با توجه به محدودیت اطلاعات موجود در رابطه با متغیرهای کیفیت آب همچون نیترات، فسفر و BOD1، با استفاده از محاسبه بارآلودگی آلایندههای مختلف نقطهای و غیر نقطهای، پتانسیل آلودگی حوضههای آبریز مختلف و همچنین سهم هر یک از منابع آلاینده در آلودگی منابع آب سطحی و زیرزمینی محاسبه شده است. همچنین در این مقاله، با استفاده از یک چارچوب مناسب، به ارزیابی وضعیت کیفیت منابع آب کشور پرداخته شده است و با ارزیابی وضعیت موجود و همچنین محرکها و فشارهای موجود بر وضعیت کیفیت منابع آب کشور، به بحث در مورد پاسخهای مناسب برای بهبود شرایط فعلی پرداخته شده است.
https://www.iwrr.ir/article_42102_b9af94c8de010b32191cd401dfa43c4c.pdf
2017-02-19
23
35
مدیریت کیفیت منابع آب
ارزیابی یکپارچه
DPSIRO
چارچوب تحلیلی
علی
مریدی
moridi1978@gmail.com
1
استادیار /دانشکده مهندسی عمران، آب و محیط زیست، پردیس فنی و مهندسی شهید عباسپور، دانشگاه شهید بهشتی.
LEAD_AUTHOR
رضا
کراچیان
zarghaami@gmail.com
2
استاد /دانشکده مهندسی عمران، پردیس دانشکدههای فنی، دانشگاه تهران.
AUTHOR
محمد
ذکایی
zokaei@sbu.ac.ir
3
دانشیار /گروه آمار، دانشکده علوم ریاضی، دانشگاه شهید بهشتی
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی فرصتها و موانع بازیافت پساب در مصارف شهری، مطالعه موردی کلانشهر تهران
آب یکی از منابع طبیعی مهم در جهان میباشد، اما در حال حاضر به علت تغییرات اقلیم، رشد جمعیت و آلودگیها با تهدیدات مختلفی روبهرو است. یکی از راهکارهای مناسب جهت غلبه بر چالشهای موجود توجه به منابع آبی جایگزین مانند آب دریاها، آبهای لبشور و پسابها است. البته باید توجه نمود که نیاز آبی تنها عامل تعیینکننده جهت تخصیص پسابهای بازیافتی نیست. جنبههای مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و فنی نیز میبایست در نظر گرفته شوند. در این مطالعه امکان بازیافت پساب در شهر تهران موردبررسی قرار گرفت و سپس چالشها و فرصتهای موجود مرور گردید. مصرف سالانه آب شهری در تهران 1300 میلیون مترمکعب برآورد میگردد که در حال حاضر حدود 800 میلیون مترمکعب آن از طریق مخازن سدهای اطراف شهر و مابقی از طریق چاههای مجاز و غیرمجاز در آبخوان دشت تهران تأمین میگردد. در افق 1410، مجموع پساب تصفیه-خانههای شهر تهران 55/852 میلیون مترمکعب در سال پیشبینی میشود؛ لذا میبایست برای مصرف این حجم آب در بخشهای کشاورزی، صنعت، فضای سبز، تغذیه آبخوان و غیره تدبیری اندیشیده شود. جهت رفع موانع و اثرات بازیافت پساب استفاده از فنّاوریهای مناسب، حرکت به سمت سیستمهای تصفیه غیرمتمرکز پساب و افزایش پذیرش اجتماعی ضروری خواهد بود.
https://www.iwrr.ir/article_42243_df7b4c0b35fa766583d3e100a91d140f.pdf
2017-02-19
36
49
بازچرخانی
فاضلاب
تهران
محیطزیست
منابع آب
آب خاکستری
مسعود
رضائی
masrezaee@ut.ac.ir
1
کرسی یونسکو در بازیافت آب، دانشجوی دکترای/ مهندسی محیط زیست دانشگاه تهران
AUTHOR
محمدحسین
صراف زاده
sarrafzdh@ut.ac.ir
2
رئیس کرسی یونسکو در بازیافت آب.دانشیار /دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه تهران
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تا چه مقدار اطلاع از آینده جریان رودخانه در طراحی و بهره برداری از مخازن سدها قابل برنامه ریزی است؟
ارزیابی تأثیر طول دوره دوربینی از آوردهای آینده رودخانه بر حداقل ظرفیت مخزن مورد نیاز برای تأمین بده آب معلوم در سطح اعتمادپذیری مشخص موضوع این تحقیق است. این مساله را می توان در قالب یک مدل برنامه ریزی خطی عدد صحیح (MILP) با سری معلوم از آورد رودخانه فرمول بندی کرد. حل این مدل با سری زمانی بلندمدت با N گام زمانی، نماینده جواب متناظر با اطلاع کامل از آورد رودخانه در افق N گام زمانی آینده می باشد. چنانچه طول سری زمانی به n=N/m بازه زمانی تقسیم و n مدل پیاپی، هریک با m گام زمانی، حل شود، بزرگترین ظرفیت مخزن بدستآمده از این n مدل، جواب همین مساله در شرایط اطلاع محدود و نسبی m–ماهه از آوردهای آینده خواهد بود. در این مقاله با مقایسه جوابهای حاصل از حل مدلهای فوق در شرایط اطلاع کامل و محدود از آینده جریان، تأثیر طول دوره دوربینی و سطح اعتمادپذیری تأمین نیاز آبی بر ظرفیت مخازن سدها ارزیابی شده است. همچنین ارتباط این عوامل با پارامترهای موثر از جمله نسبت ظرفیت فعال مخزن (Ka) و نسبت حداقل نیاز (r_min) به متوسط جریان ورودی سالانه (μ_Q) تحلیل حساسیت شده است. نتایج نشان میدهد گرچه با کاهش افق دوربینی، ظرفیت مورد نیاز مخزن افزایش می یابد، عکس این نتیجه نیز در برخی شرایط بسته به هیدرولوژی جریان رودخانه و موقعیت دوره های خشک در سری جریان محتمل است. همچنین از یک افق دوربینی به بعد، آگاهی از آینده دورتر به برنامه ریزی برای کاهش بیشتر ظرفیت مورد نیاز مخزن کمکی نخواهد کرد.
https://www.iwrr.ir/article_42109_5f423b3ca08d1337808e5ac0ec41723b.pdf
2017-02-19
50
59
جریان آینده ورودی به مخزن
دوربینی کامل و نسبی
ظرفیت مخزن
اعتمادپذیری بده مخزن
الهه
جهانی
elahejahani629@gmail.com
1
دانشگاه صنعتی امیرکبیر
AUTHOR
سید جمشید
موسوی
jmosavi@aut.ac.ir
2
استاد/ دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست دانشگاه صنعتی امیرکبیر
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
مدل هیبریدی برای مدیریت استراتژیک تقاضای آب کشاورزی مناطق خشک
مدیریت آب در مناطق خشک نظیر کویر مرکزی ایران تنها با مدیریت استراتژیک تقاضای آب در پر مصرفترین بخش مصرف کنندگان یعنی (بخش) کشاورزی ممکن خواهد شد. در این مطالعه، از مدل تصمیم گیری هیبریدی فرایند تحلیل سلسله مراتبی و شباهت به گزینه ایدهآل اصلاح شده (MTAHP) برای رتبهبندی راهبردهای مدیریت تقاضای آب کشاورزی مناطق خشک استفاده شد. در ادامه به بررسی دقیقتر این راهبرد پرداخته شد. برای این منظور یک مدل برنامه ریزی غیر خطی برای بهینه سازی الگوی کشت در شرایط کم آبیاری استفاده گردید. نتایج مدل تصمیم گیری نشان داد که مهمترین راهبرد برای مدیریت تقاضای آب کشاورزی مناطق خشک کشور راهبرد تغییر الگوی کشت بوده و استفاده از مدل بهینهسازی تخصیص آب-زمین و شیوه کمآبیاری، موجب افزایش سطح زیرکشت محصولاتی با راندمان اقتصادی بالاتر خواهد شد. همچنین با درنظرگرفتن 4 سناریو مختلف در میزان آب قابل دسترس ،مقادیر بهینه سطح زیرکشت و آب اختصاص یافته هر یک از محصولات تعیین شد. نتایج نشان داد که کاهش سطح زیرکشت در محصولات، براساس میزان سودخالص در واحد مصرف آب آنها میباشد. همچنین نتایج مدل نشان داد سودخالص اقتصادی تا کاهش 40 درصدی آب دردسترس، میتواند تا 19 درصد در مقایسه با شرایط کنونی افزایش یابد.در این تحقیق استفاده از یک مدل تصمیم گیری چند معیاره در کنار یک مدل بهینه سازی برای شناخت و ارزیابی گزینه برتر پیشنهاد شد. این روش پیشنهادی میتواند برای بهبود مدیریت تقاضای آب کشاورزی در مناطق خشک استفاده گردد.
https://www.iwrr.ir/article_42245_82b20ed505c127160928e7184707a503.pdf
2017-02-19
60
69
تصمیم گیری چند معیاره
برنامه ریزی استراتژیک
بهینه سازی الگوی کشت
محمد ابراهیم
بنی حبیب
banihabib@ut.ac.ir
1
دانشیار/ گروه مهندسی آبیاری و زهکشی دانشگاه تهران، پردیس ابوریحان
LEAD_AUTHOR
محمد هادی
شبستری
shabestari.hadi@alumni.ut.ac.ir
2
دانش آموخته کارشناسی ارشد /مهندسی منابع آب دانشگاه تهران، پردیس ابوریحان
AUTHOR
مرضیه
حسین زاده
m.hosseinzade16@gmail.com
3
دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی منابع آب دانشگاه تهران، پردیس ابوریحان
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
طراحی و بهرهبرداری بهینه بر مبنای اعتمادپذیری از مخازن سدهای برقابی پیاپی با احتساب اثرات متقابل هیدرولیکی
بهینهسازی طراحی و بهرهبرداری از مخازن سدهای برقابی پیاپی همراه با کنترل اعتمادپذیری تولید انرژی یک مسئلهی بهینهسازی پیچیده از منظر فرمولبندی و روش حل آن میباشد. در این مطالعه بهینهسازی بر مبنای اعتمادپذیری طراحی و بهرهبرداری از سدهای برقابی پیاپی با احتساب تأثیرات هیدرولیکی سراب مخزن پاییندست بر تراز پایاب نیروگاه بالادست مورد توجه قرار گرفت. فرمولبندی مدل بهینهسازی فوق از نوع برنامهریزی غیرخطی غیرمحدب (NLP) میباشد که در شرایط اعمال کنترل بر روی قید اعتمادپذیری تولید انرژی و همچنین مدلسازی تأثیرات متقابل هیدرولیکی، متغیرهای دو مقداره نیز به ساختار مدل اضافه شده و مدلی از نوع برنامهریزی غیرخطی غیرمحدب عدد صحیح (MINLP) نتیجه شد. حل این مدل که در زمره مسائل NP-hard میباشد، توسط روشهای بهینهسازی کلاسیک و تکاملی مدنظر قرارگرفت و عملکرد این روش ها در مسئلهی طراحی و بهرهبرداری از سیستم برقابی کارون2- کارون3 آزمایش گردید. با توجه به تعداد زیاد متغیرهای گسسته و دومقداره در ساختار مدل بهینهسازی و نامحدب بودن بخش غیرخطی آن، امکان حل مدل با روشهای بهینهسازی کلاسیک میسر نشد. علیرغم آن الگوریتم بهینهسازی اجتماع ذرات (PSO)، همراه با ملاحظات تولید جوابهای شدنی مرحله به مرحله یا نموی (incremental) و همچنین استفاده از ساختار مسئله در تشخیص دورههای شکست و موفقیت در تأمین نیاز انرژی پایدار سیستم، به جوابهای قابل قبول و نه ضرورتاً بهینه سراسری منتهی گردید.
https://www.iwrr.ir/article_42100_8919f52352f6c983b1a576fff8d5d668.pdf
2017-02-19
70
83
کلمات کلیدی: بهینهسازی
سیستمهای برقابی پیاپی
الگوریتم PSO
ارتباط هیدرولیکی
نوید
افشاریان زاده
navid1990_pop@yahoo.com
1
دانش آموخته کارشناسی ارشد /مهندسی آب، دانشکده عمران و محیط زیست دانشگاه صنعتی امیرکبیر
AUTHOR
سید جمشید
موسوی
jmosavi@aut.ac.ir
2
استاد /دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی تاثیرات کف شکنی چاهها بر پتانسیل برداشت از آبخوان با استفاده از مدل ریاضی
کشور ایران در منطقهای خشک و کمباران با توزیع نامناسب آب واقع شده است. در بسیاری از مناطق ایران به ویژه مناطق کویری منبع تامین نیاز آبی، منابع زیرزمینی میباشند. یکی از این مناطق دشت علیآباد واقع در محدوده مطالعاتی ساوه است که جهت دستیابی به منابع آب زیرزمینی اقدام به حفر چاههای بهرهبرداری برای مصارف کشاورزی شده است. افزایش بهرهبرداری بیش از پتانسیل تجدید پذیر آبخوان باعث شده تا در اثر افت سطح آب زیرزمینیپتانسیل برداشت از آبخوان کاهش یافته و به تبع آن اقدام به کفشکنی چاهها شده است. در اثر افت سطح ایستابی، تنش موثر در ذرات خاک افزایش و باعث ایجاد فرونشست در منطقه خواهد شد. در این تحقیق تأثیر برداشت بیرویه از چاهها بر پتانسیل بهرهبرداری از آبخوان با استفاده از مدل عددی MODFLOW بررسی شده است. بدینمنظور مدل مفهومی دشت علی آباد ساوه و اثر کفشکنی چاهها با استفاده از نرمافزار GMS تهیه شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان میدهد مناطق جنوب غربی و جنوب شرقی دشت از پتانسیل بالاتری جهت خشک شدن آبخوان برخوردار بوده وعمق بحرانی کفشکنی در کل منطقه مورد مطالعه 80 متر برآورد شده که در قسمت جنوب غربی رخ داده است. همچنین نتایج نشان میدهد ارائه مجوز کف شکنی به چاههای کشاورزی نه تنها یک آسیب جدی به آبخوان و محیط زیست دشت بوده بلکه یک رویکرد در راستای توزیع ناعادلانه آب در سطح دشت میباشد. در اثر کف شکنی چاهها ممکن است بخشهایی از دشت کاملا از بین رفته و مهاجرتهای روستاییان آن منطقه را منجر شود.
https://www.iwrr.ir/article_42101_c77ad1e4c5dd4e35ba3779f2a11a4195.pdf
2017-02-19
83
92
کفشکنی چاه
MODFLOW
GMS
دشت علی آباد ساوه
مدلسازی آبخوان
مرتضی
بیژنی
mo.bijani@mail.sbu.ac.ir
1
دانش آموخته کارشناسی ارشد/ دانشکده مهندسی عمران، آب و محیط زیست، دانشگاه شهید بهشتی، تهران.
AUTHOR
علی
مریدی
moridi1978@gmail.com
2
استادیار /دانشکده مهندسی عمران، آب و محیط زیست، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
LEAD_AUTHOR
محمدرضا
مجدزاده طباطبایی
m_majdzadeh@sbu.ac.ir
3
استادیار/ دانشکده مهندسی عمران، آب و محیط زیست ، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
برآورد تبخیر و تعرق و ضرایبگیاهی، گیاه ذرت با استفاده از تصاویر ماهوارهای لندست 8 مطالعه موردی (دشت سراب نیلوفر کرمانشاه)
امروزه یکی از الگوریتمهای مورد استفاده درتجزیه و تحلیل تصاویر ماهوارهای جهت برآورد تبخیر –تعرق و ضریب گیاهی محصولات مختلف، مدل سبال میباشد. این پژوهش با هدف بررسی کارائی استفاده از مدل سبال در تعیین تبخیر – تعرق واقعی و ضرایب گیاهی ذرت، از گیاهان اصلی اراضی کشاورزی استان کرمانشاه در دشت منتهی به سراب نیلوفر صورت گرفته است. برای این منظور در تحقیق حاضر از پردازش تصاویر ماهوارهای لندست 8 در سه گذر ماهوارهای شامل 22/7/2014، 7/8/2014 و 23/8/2014 استفاده شده است. تبخیر– تعرق واقعی با استفاده از تصاویر ماهوارهای و دادههای هواشناسی مورد نیاز و بر اساس معادله بیلان انرژی سطح (مدل سبال) محاسبه شده، سپس بر اساس معادله پنمن مانتیث اصلاح شده میزان تبخیر– تعرق گیاه مرجع در محل بدست آمد، که از طریق آن ضرایب گیاهی ذرت محاسبه گردید. مقادیر محاسبه شده تبخیر- تعرق از مدل سبال (مقادیر پیش بینی شده) برای گیاه ذرت در تاریخهای گفته شده بترتیب برابر با 11/7، 9/6 و 16/5 میلیمتر در روز و همچنین مقادیر محاسبه شده ضرایب گیاهی برای این محصول بترتیب 09/1 ، 33/1 و 87/0 بدست آمدند.
https://www.iwrr.ir/article_42242_41161fe0a4c54098c83a00867cebbe4b.pdf
2017-02-19
93
107
ضریب گیاهی
نیاز آبی
لندست8
مدل سبال
ذرت
هوشنگ
قمرنیا
hghamarnia@yahoo.co.uk
1
استاد/ گروه مهندسی آب، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
LEAD_AUTHOR
سیدمحسن
غلامیان
gholamian.mo@gmail.com
2
دانشجوی دکتری، گروه مهندسی آب، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
AUTHOR
نسیم
کمالی
kamali.nasim88@gmail.com
3
کارشناسی ارشد/ گروه مهندسی آب، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
AUTHOR